Najstarsza lubińska podstawówka świętuje w tym roku 60-lecie. Jej pracownicy przeszukują archiwa, poznając dokładnie historię placówki. W oparciu o przygotowane przez nich materiały rozpoczynamy dziś cykl artykułów, w których znajdziecie wiele ciekawostek na temat Szkoły Podstawowej nr 1, a także sporo starych i nowszych zdjęć. Przy okazji zachęcamy absolwentów, by opowiedzieli swoje historie. Zaś nasz cykl rozpoczynamy od czasów zanim Jedynka oficjalnie stała się Jedynką.
Choć Szkoła Podstawowa nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi świętuje 60-lecie, to tak naprawdę ma trochę więcej lat. Powstała bowiem tuż po II wojnie światowej. 1 września 1945 roku 198 uczniów* rozpoczęło naukę w siedmioklasowej szkole podstawowej przy ulicy Odrodzenia 32 w Lubinie. Wszyscy urodzili się przed lub w czasie II wojny światowej.
– W arkuszach ocen, przechowywanych do dziś w archiwum SP nr 1 w Lubinie, widnieją takie miejsca urodzenia jak Klicko powiat Lwów, Ciechanów, Łomża, Kołomyja czy Boryczówka powiat Trembowola. Do Lubina przyjechały lub zostały przesiedlone całe rodziny i wioski. Ludzie szukali tu pracy, mieszkania i bezpieczeństwa. Posłanie dzieci do szkoły było oznaką powrotu do codzienności – mówi Iwona Kędzierska, dyrektor SP nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Lubinie, która wraz z pracownikami przygotowuje informacje na temat historii placówki.
Willa na Odrodzenia, która wcześniej była siedzibą właściciela fabryki instrumentów lutniczych, kiepsko nadawała się na szkołę. Pośpiesznie remontowano budynek obecnego I Liceum Ogólnokształcącego przy ówczesnej ulicy Spacerowej 7. Przeprowadzka miała miejsce w roku 1947.
Jednak i w nowej siedzibie szybko zrobiło się za ciasno. Podjęto decyzję o podzieleniu miasta na dwa obwody. Dzieci z ulic Ścinawskiej, Kolejowej, 1 Maja, ze Starego Lubina, Małomic i Miroszowic od 1 września 1952 roku zaczęły naukę w budynkach przy ulicy Spacerowej 4 i 1 Maja 13. Pozostali uczniowie kontynuowali naukę w zespole szkół, który oficjalnie nazywał się: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Lubinie.
Nazwy ulic i numery budynków zmieniały się przez lata. Decyzją Rady Narodowej Miasta Lubina w maju 1966 roku ulica Spacerowa przemianowana została na Kopernika (taką nazwę nosi do dziś).
Nowa szkoła, choć mieściła się w dwóch budynkach, miała jednego kierownika i jedną radą pedagogiczną.
– Aby sprostać potrzebom oświatowym rozwijającego się miasta, przystąpiono do budowy nowej placówki przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie, w centrum miasta na pozostałościach pałacu króla Wirtembergii. Pretekstem dla tej inwestycji było wezwanie do budowy szkół- pomników na tysiąclecie państwa polskiego. W odpowiedzi na apel partyjnego przywódcy Władysława Gomułki, w czerwcu 1960 roku wmurowano kamień węgielny, a już we wrześniu 1961 roku wszyscy uczniowie od 7. do 14. roku życia uczyli się w szkole podstawowej, której nadano numer 1, a także „na życzenie społeczeństwa Lubina”** imię Marii Skłodowskiej-Curie – mówi obecna dyrektor lubińskiej Jedynki.
Tak rozpoczęła się historia (ta oficjalna część) Szkoły Podstawowej nr 1 w Lubinie, ale o tym w kolejnym odcinku naszego cyklu.
Materiał przygotowany dzięki współpracy z pracownikami i dyrekcją SP nr 1.
*Lubin. Zarys rozwoju miasta na przestrzeni wieków. Pod redakcją Krystyna Matwijowskiego. Wyd. DTSK Silesia, rok 1996
**Księga budowy szkoły, w archiwach SP nr 1
