Lubińskie zoo ma nowych mieszkańców. W odnowionej wolierze pojawiła się właśnie para puszczyków mszarnych. A to nie koniec.
– Już od kilku dni goście lubińskiego ogrodu zoologicznego mogą podziwiać nowy gatunek. W wolierze sów zamieszkała para puszczyków mszarnych – potwierdza Agata Bończak, dyrektor Centrum Edukacji Przyrodniczej.
Para puszczyków ulokowana została w wolierze, która na początku roku przeszła remont, po tym jak we wrześniu 2017 r. została zniszczona przez upadające drzewo podczas orkanu Ksawery.
– Oprócz puszczyków mszarnych w zoo w najbliższym czasie pojawi się para wieloszponów szarych, do woliery powrócił również tragopan Temmincka oraz głuszec. W październiku w lubińskim zoo zamieszka kolejny nowy gatunek: bażanty miedziane – wylicza Bończak.
Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się czegoś więcej o nowych mieszkańcach lubińskiego zoo, zachęcamy do przeczytania opisu przygotowanego przez pracowników CEP, który zamieszczamy poniżej.
Puszczyk mszarny to duży ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych. Waga ptaków waha się między 900 a 1200 g, rozpiętość skrzydeł wynosi ok. 140-145 cm, a długość ciała ok. 65-70 cm. W środowisku naturalnym zamieszkuje tajgę na dalekiej północy Europy, Azji i Ameryki Północnej. Puszczyki mszarne są nieco mniejsze od puchacza. W upierzeniu brak jest dymorfizmu płciowego, jednak, podobnie jak u innych gatunków sów, samice są większe od samców. Charakterystyczną cechą wyglądu gatunku jest duża, wyraźnie zaznaczona, kolista szlara (szlara to talerzowato ułożone pióra wokół dzioba i oczu u sów oraz niektórych przedstawicieli z rzędu szponiastych – przyp. red.).
W Polsce po 1945 r. obserwowano rzadko zalatujące ptaki z białoruskiej części Puszczy Białowieskiej, rzadko spotykany tam do dziś. W 2008 r. zaobserwowany został na Śląsku, a w roku 2010 stwierdzono pierwszych w kraju lęgów na Polesiu Lubelskim; w roku 2012 gniazdowało na tym terenie już co najmniej 8 par, gatunek ten gniazdował tam także w 2013 r. Ze względu na coraz częstsze przypadki lęgów puszczyka mszarnego w Polsce prognozuje się, że poza Polesiem Lubelskim populacja tych sów może skolonizować Puszczę Solską i Lasy Janowskie, jak również Podlasie i Bagna Biebrzańskie.
Źródło: CEP/Fot. A. Łużyński – ZOO Lubin
