Coraz częściej pracodawcy mają problem ze znalezieniem kandydatów do pracy. Powodów jest wiele – zbyt wysokie wymagania płacowe, brak chęci do podjęcia pracy lub zbyt niskie kwalifikacje. Czasami też pracodawcy poszukują osób posiadających specyficzne umiejętności, których nie posiadają polscy pracownicy (przykładem może być znajomość kuchni azjatyckiej lub znajomość języka nie nauczanego w polskich szkołach, którego znajomość niezbędna jest w kontaktach biznesowych – np. chińskiego). Dlatego też w polskich firmach pojawia się coraz więcej obcokrajowców. A jak zatrudnić obcokrajowca? Kluczową kwestią jest wystąpienie z wnioskiem o zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemca.
Przed decyzją o zatrudnieniu cudzoziemca trzeba zapoznać się z podstawowymi pojęciami znajdującymi się w Ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy:
– Cudzoziemiec – każda osoba nie posiadająca polskiego obywatelstwa.
– Wykonywanie pracy przez cudzoziemca – zatrudnienie, wykonywanie innej pracy zarobkowej lub pełnienie funkcji w zarządach osób prawnych, które uzyskały wpis do rejestru przedsiębiorców na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym lub są spółkami kapitałowymi w organizacji.
– Zatrudnienie – wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą.
– Inna praca zarobkowa – wykonywanie pracy lub świadczenie usług na mocy umów cywilnoprawnych (w tym umowy agencyjnej, zlecenia, o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych).
Uzyskanie zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca
Jeśli przedsiębiorca chce zatrudnić obcokrajowca, ma obowiązek złożenia wniosku o wydanie zezwolenia do odpowiedniego terytorialnie wojewody.
Warunki konieczne do uzyskania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca:
– wysokość wynagrodzenia określona w umowie z cudzoziemcem nie jest niższa od wynagrodzenia pracowników wykonujących pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku;
– wojewoda uzyska od starosty, właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, informację o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu na rejestrach bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy.
Jeśli wymienione warunki zostaną zrealizowane, otrzymuje się zezwolenie na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata z opcją przedłużenia. Ale można tu wyróżnić pewne odstępstwa:
– delegowanie obcokrajowca do wykonywania usługi eksportowej – zezwolenie na okres delegacji;
– obcokrajowiec ma funkcję w zarządzie osoby prawnej zatrudniającej (w dniu składania wniosku) więcej niż 25 osób – można wydłużyć do 5 lat.
Przy składaniu wniosku o wydanie lub przedłużenie zezwolenia należy uiścić opłatę będącą dochodem budżetu państwa. Opłaty te wynoszą:
– 50 złotych – za pozwolenie na pracę poniżej 3 miesięcy,
– 100 złotych – za pozwolenie powyżej 3 miesięcy,
– 200 złotych – w przypadku realizacji usługi eksportowej (delegowanie na terytorium RP).
Umowa zawarta z obcokrajowcem powinna mieć formę pisemną oraz zostać przetłumaczona na język zrozumiały dla tej osoby, by mogła się ona bez problemu zapoznać z zapisami.
UWAGA!
W przypadku zatrudnienia obcokrajowca bez ważnej wizy lub dokumentów uprawniających do pobytu na terenie Polski lub bez zezwolenia, gdy jest ono wymagane istnieje groźba nałożenia kary grzywny w wysokości co najmniej 3 tysięcy złotych. Kara dotyczy także obcokrajowca – grzywna w wysokości tysiąca złotych.
Istnieje również możliwość zatrudnienia obcokrajowca bez zezwolenia na pracę (dot. obywateli niektórych krajów nie będących członkami UE), ale o tym w kolejnych artykułach.