Piłkarze Pogoni i Czarnych Lwów, a także z Kijowa i innych klubów z terenów wschodnich, jak między innymi Stanisław Dąbrowski, utworzyli Klub Sportowy „Zawisza”. Tak narodził się w 1946 roku zespół, który dziś znamy jako KGHM Zagłębie Lubin. Na zrujnowanych po wojnie w 70% ziemiach lubińskich, sportowcy, działacze i mieszkańcy, otworzyli wyjątkowy rozdział historii naszego miasta.
Proces tworzenia klubu, to w dużej mierze zasługa takich osób jak: Emil Czyżewski, Feliks Falkiewicz, Stefan Kieć czy Stefan Lewandowski. W Lubinie nie było boiska sportowego. Szybko jednak ambitni sportowcy, chcący zapomnieć o potwornościach II wojny światowej i wrócić do normalnego życia, wybudowali kompleks sportowy. W starostwie powiatowym 2 marca 1946 zarejestrowano klub OMTUR „Zawisza”. Zgłoszenia dokonali przewodniczący klubu Janusz Tomaszewski i sekretarz Kazimierz Śliwonik.
W 1949 roku, klub przyjął nazwę „Gwardia”, a w 1951 roku zmieniając pion sportowy już „Spójnia”. Pięć lat później miejscowy zespół wrócił do pierwotnej nazwy „Zawisza” i pod patronatem zakładów pracy jak: Fabryka Instrumentów Lutniczych, Piekarnia PZGS, Państwowy Ośrodek Maszynowy działała do 1960 roku. Ten czas, okazuje się dla klubu przełomowy.
12 czerwca 1960 roku, na Walnym Zgromadzeniu Sprawozdawczo-Wyborczym Klubu Sportowego „Zawisza”, podjęto decyzję o zmianie nazwy na Klub Sportowy „Górnik”, a patronat nad nim przejął Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi w Budowie. Prezesem klubu został mgr inż. Włodzimierz Grodzicki.
W 1966 roku zmieniono nazwę na Międzyzakładowy Klub Sportowy „Zagłębie”. Od tego czasu klub był ściśle związany ze zmianami społeczno-gospodarczymi zachodzącymi w centrum Zagłębia Miedziowego w Lubinie, spowodowanymi rozwojem przemysłu miedziowego. Zdawano sobie wówczas sprawę, że napływ ludności z rożnych regionów kraju do nowo budowanego przemysłu, będzie wymagał jej integracji i związania ze środowiskiem. Te rolę przypisano kulturze fizycznej.