Wraz z trenerem Waldemarem Doleckim kontynuujemy cykl artykułów dotyczących koreańskiej sztuki walki w Lubinie i na całym świecie. Jak czytaliśmy w poprzednich odsłonach naszej serii, taekwon-do stworzono dla celów militarnych. Ojcem tej sztuki jest gen. Choi Hong-hi. Z czasem taekown-do stało się także sportem i to właśnie tą sferą życia zajmiemy się w dzisiejszym odcinku.
Taekwon-do to sztuka walki, ale również sport, a co za tym idzie rywalizacja sportowa?
Waldemar Dolecki: Opracowując koreańską sztukę walki Generał Choi Hong Hi, równolegle do prac nad stroną techniczną Taekwon-do, opracowywał system zasad, reguł jakimi powinni kierować się adepci w codziennym życiu. Czyli część moralno-filozoficzną sztuki walki. Ale podobnie jak w przypadku religii dalekiego wschodu, które na wstępie były koncepcją filozoficzną , przy pomocy której, próbowano wyjaśnić zasady funkcjonowania otaczającej rzeczywistości. Z biegiem czasu koncepcje ewoluowały i zmieniły się doktryny religijne na przykładzie filozofii Konfucjusza czy Taoizmu. Tak w przypadku sztuk walki, nieuchronne jest wyłonienie się z nich sportu. Różnie to wygląda, czasem sport całkowicie zdominuje sztukę, a czasem stanowi tylko część jej funkcjonowania w przestrzeni społecznej. W jednym z wywiadów, Generał Choi, zdefiniował zawody sportowe Taekwon-do, jako konieczność skanalizowania energii młodszych adeptów, w ramach bezpiecznych przepisów rywalizacji. Twórcą naszej sztuki walki był wojskowy i to armia dała instruktorów, często z doświadczeniem frontowym. Dla nich walka mogła kończyć się tylko „unieszkodliwieniem” przeciwnika, nie ma to wiele wspólnego ze sportem. Pierwsi koreańscy instruktorzy, którzy przybyli do Polski, ucząc samoobrony adeptów Taekwon-do, chwalili się bliznami po ataku nożem czy bagnetem. Na dzień dzisiejszy, jesteśmy koreańską sztuką walki i sportem. Współcześnie usportowienie częściowe lub całkowite dotyczy wszystkich sztuk walki.
Jak wyglądały początki rywalizacji sportowej Taekwon-do w Polsce?
Waldemar Dolecki: W Polsce już na początku istnienia nawet niewielkiej liczby ośrodków, dochodziło między nimi do kontaktów sportowych. W 1984 roku odbyły się dwie duże imprezy o zasięgu międzynarodowym, Puchar „ Czarnego geparda” w Gdańsku, oraz Międzynarodowy Turniej Taekwon-do ITF – Lublin 84. W miarę tworzenia nowych ośrodków zaczęto organizować rywalizację w oparciu o przepisy obowiązujące w ITF (Międzynarodowa Federacja Taekwon-do). Po powstaniu Społecznej Rady Klubów w 1986 roku, opracowano kalendarz imprez, który miał na celu wyłonienie reprezentacji kraju. Pierwszy turniej ogólnopolski odbył się w Lublinie w listopadzie 1986 roku, dla odróżnienia od Kickboxingu, prócz walk, rozegrano techniki specjalne, układy i testy siły. Zostałem oddelegowany do Lublina w celu „zebrania” doświadczeń, wynikających ze startu w walkach sportowych. Co też uczyniłem, po powrocie do klubu wnioski zostały wdrożone do pracy treningowej. Bardzo szybko jako Lubin wpisaliśmy się na listę animatorów, życia sportowego Taekwon-do. Już w kwietniu 1987 roku byliśmy organizatorami Ogólnopolskiego Turnieju Kwalifikacyjnego do Kadry. Na tych zawodach odniesione zostały pierwsze sukcesy, dwa medale brązowe w walkach zdobyli Roman Fabianowski w wadze do 82 kilogramów i Witold Janocha w kategorii open. Pierwsze Mistrzostwa Polski Seniorów odbyły się w czerwcu 1988 roku w Lublinie.
Jak wyglądał udział zawodników z Lubina w Mistrzostwach Polski Seniorów?
Waldemar Dolecki: W początkowej fazie tworzenia krajowych zasad rywalizacji sportowej, prawo udział w mistrzostwach miał każdy trenujący Taekwon-do, potem stworzony został system kwalifikacji, który działa do dnia dzisiejszego. Nasz klub na I MP w 1988 roku, reprezentowało trzech zawodników: Grzegorz Leśków, Andrzej Dyrba i Dariusz Bednarski, ten ostatni zdobył brązowy medal w walkach do 82kg. Kolejne dwie edycje MPS w 1989 w Lublinie i 1990 w Ciechanowie przyniosły klubowi dwa srebrne medale. Oba w walkach w wadze do 58kg zdobyła Iwona Ciba. Lata 1991-92, nie powiększyły naszego dorobku medalowego na szczeblu krajowym. Trzeba było czekać do 1993 roku. Podczas zawodów w Stroniu Śląskim, KKSW Lubin, wszedł do pierwszej dziesiątki generalnej klasyfikacji Mistrzostw Polski z dorobkiem 1-1-3. Pierwszy złoty medal mistrzostw kraju w historii klubu zdobył Łukasz Stawarz w konkurencji układów. Po srebro w układach i brązowe medale w walkach do 52kg i technikach specjalnych sięgnęła Katarzyna Żołędziewska oraz brąz w wadze do 71 kg zdobył Grzegorz Leśków. Rok później we Wrocławiu , KKSW Lubin zajął IV miejsce w generalnej klasyfikacji z dorobkiem 3-5-3. Złote medale zdobyli: Katarzyna Żołędziewska w walkach do 52kg, Ewa Mościszko w testach siły i Łukasz Stawarz w układach. 1995 rok MP w Szczecinku nasz dorobek medalowy 2-2-6. Złoto drużyny kobiet w walkach w składzie: Ewa Mościszko, Luiza Matyjewicz, Elżbieta Gromek, Iwona Demkowska, Marzanna Pawlik i Katarzyna Żołędziewska. Pani Katarzyna dołożyła dugi złoty w walkach do 52kg. Mistrzostwa Polski w 1986 w Lubartowie (1-3-1), jedyne złoto dla KKSW Lubin zdobył w układach Grzegorz Jężak. Pierwszy raz na drugim stopniu podium generalnej klasyfikacji klub stanął w 1997 roku w Lublinie. Nasz dorobek to 4-7-2. Złote medale w układach zdobyli Marzanna Pawlik, Łukasz Stawarz i Katarzyna Żołędziewska, ponadto Pani Katarzyn wygrała walki do 58kg.
Lubin był organizatorem Mistrzostw w 1998 roku.
Waldemar Dolecki: Jako gospodarze Mistrzostw Polski Seniorów, zajęliśmy IV miejsce w „generalce” z 3 złotymi, 4 srebrnymi i 5 brązowymi medalami. Dwa medale złote zdobyła w walkach do 58kg i technikach specjalnych Katarzyna Żołędziewska. Trzeci medal złoty to sukces drużyny męskiej w walkach w składzie: Tomasz Pilarz, Łukasz Stawarz, Grzegorz Jężak, Michał Szpich, Radosław Chyra i Tomasz Golis. Ostatni wymieniony w meczu o wejście do finału z drużyną Startu Olsztyn stoczył pojedynek, który przeszedł do historii naszego klubu i zapisał się w pamięci obserwatorów. Naprzeciwko Tomka niecałe 60kg wagi, stanął Bogusław Zawirowski, ponad 100 kilogramów czystych mięśni. Dla wyjaśnienia w walkach drużynowych nie ma podziału na kategorie wagowe i walczy się jedną dwuminutową rundę. Dziennikarz relacjonujący zawody opisał to jak Biblijną walkę Dawida z Goliatem. Choć w tym wypadku po stronie rywala naszego zawodnika była nie tylko siła, ale duże umiejętności techniczne i doświadczenie w rywalizacji na poziomie międzynarodowym. Tomek Golis rozegrał niesamowity pojedynek, poruszając się unikał trefień aby wykonać kontrataki, które dały mu zwycięstwo. A całej drużynie awans do finału, a w dalszej kolejności tytuł Mistrzowski. (walka do dziś dnia jest do obejrzenia na YouTube).
Czy klub przez cały czas plasował się na wysokich pozycjach w rankingu ogólnopolski.
Waldemar Dolecki: To się zaczęło zmieniać. Jeszcze w 1999 w stolicy Warmii i Mazur skończyliśmy rywalizację na piątej pozycji, dorobek 1-3-3. Złoto w walkach do 52kg zdobyła Elżbieta Gromek. Na podium MP wróciliśmy 2000 roku w Brzegu Dolnym z dorobkiem 2-3-5. Złote medale w układach dobyli Marzanna Pawlik i Łukasz Stawarz, oboje od następnego roku zaczęli reprezentować swój klub LKT Legnica. 2001 rok to dorobek 2-2-5, dwa złote medale w Lublinie zdobyły panie, Ela Gromek w walkach 52kg, i Katarzyna Żołędziewska w układach. 2002 rok w Głubczycach czwarte miejsce z dorobkiem 1-1-6, złoto dla Katarzyny Żołędziewskiej w układach. Po zakończonym sezonie Pani Katarzyna i Grzegorz Jężak zaczęli reprezentować swój klub, PKT Polkowice. Kolejne mistrzostwa w Lubartowie i jeden złoty medal Eli Gromek w walkach do 52kg. Podobnie rok później w Lublinie złoto w wadze plus 80kg Tomasza Pilarza. Do Wielunia w 2005 roku pojechał jeden zawodnik Grzegorz Jężak (PKT Polkowice wróciło do Lubina) i przywiózł trzy medale krajowych mistrzostw: w walkach do 80kg, układach i testach siły. Kolejna edycja Mistrzostw Polski w Kielcach to srebro w walkach powyżej 80kg Tomasza Pilarza i brąz Grzegorza Jężaka w układach. XX Mistrzostwa w 2007 roku w Białej Podlaskiej. Dwa srebrne medale zdobył Grzegorz Jężak w układach i walkach do 80kg, trzecim medalem był brązowy w walkach drużynowych, ekipy w składzie: Bartosz Bartecki, Jakub Bartecki, Krzysztof Borys, Paweł Półtorak i Grzegorz Jężak. W latach 2008-2010 starty nie zakończyły się zdobyciem medalu. Dopiero w roku 2011w Rybniku brązowy w walkach powyżej 80kg zdobył Michał Łuszczewski. Następny 2012 rok to brąz w układach Gawła Szczęsnego, 2013 w Lubartowie brązowy w układach zdobył Marcin Półtorak. Częstochowa 2014 i Kłobuck 2015, tam brązowe medale w układach zdobył Gaweł Szczęsny. MP 2016 w Rybniku, brąz w wadze do 85 kg Michała Łuszczewskiego, 2017 rok Ciechanów dwa brązowe medale, Katarzyna Żołędziewska-Jężak w walkach do 50kg i Patryk Łukasiewicz w wadze do 70kg. Rok później w Kłobucku Patryk był na drugim stopniu podium w wadze do 70kg. W 2019 roku Patryk Łukasiewicz zdobył brąz podczas Mistrzostw Polski Seniorów w walkach do 70kg i złoto w I Mistrzostwach Polski Młodzieżowców, również w siedemdziesiątce. Równolegle do kategorii seniorskich od 1992 roku organizowane są Mistrzostwa Polski Juniorów, a od 1994 Juniorów Młodszych. W tych kategoriach też mamy spore grono medalistów medalistów.
Waldemar Dolecki / Mariusz Babicz / Fot. Materiały przygotowane przez Waldemara Doleckiego