W lubińskim zoo można obejrzeć bardzo ciekawą wystawę – solarigrafie autorstwa Marcina Kulikowskiego.
Ekspozycja składa się z ośmiu plansz. Prezentowane fotografie wykonane zostały w 2018 r. Czas naświetlania wynosił 5 miesięcy: od lutego do lipca
Wystawa prezentowana jest w jednej z alei parku Wrocławskiego, pomiędzy wolierą bocianów a wolierą ptaków drapieżnych. Pozostanie w zoo przez około trzy miesiące.
Solarigrafia to technika negatywowa, której efektem jest otrzymanie zdjęcia z wyraźnymi śladami wędrówki Słońca na nieboskłonie. W solarigrafii używa się aparatów otworkowych, najczęściej tworzonych przez samych autorów, oraz konstrukcji z obiektywami soczewkowymi. Materiałem światłoczułym umieszczonym wewnątrz aparatu jest czarno-biały papier fotograficzny zawierający sole srebra, który pod wpływem długotrwałej ekspozycji ciemnieje dając obraz negatywowy.
Przy bardzo obfitym naświetleniu (szczególnie w miejscach, gdzie pojawia się obraz linii Słońca) może wystąpić zjawisko klasycznej solaryzacji i częściowe odwrócenie obrazu na pozytyw. Po zakończeniu naświetlania pomija się cały proces chemiczny, a jedyną czynnością może być utrwalenie.
Uzyskany negatyw może być zreprodukowany cyfrowo i odwrócony w programie graficznym. Solarigrafia nieutrwalona jest nadal wrażliwa na światło i przez to nietrwała. Istnieje także możliwość wykonania pozytywu analogowymi metodami fotograficznymi poprzez kopiowanie stykowe.
Metoda solarigraficzna daje możliwość stosowania bardzo długich czasów naświetlania (rzędu kilku, kilkunastu miesięcy, a nawet lat). Najczęstszymi miejscami montowania aparatów solarigraficznych bywają balkony, parapety, drzewa, fasady budynków, pojazdy itp.
Źródło: ZOO Lubin
