Uczą wrażliwości i języka migowego

Pięć licealistek: Olga Młynarz, Julia Grochulska, Julia Langner, Julia Jagielska Marta Łysiak i Ania Lis organizują warsztaty w szkołach podstawowych, na których pokazują swoim młodszym kolegom, jak to jest, gdy jest się niewidomym albo głuchoniemym.

– Nasza grupa określiła sobie za cel ukazanie uczniom szkół podstawowych, jak to jest, gdy się nie widzi lub nie słyszy. Uczniowie odczuwają to wtedy na własnej skórze, co w przyszłości może skutkować większym zrozumieniem sytuacji osób niewidzących i niesłyszących – mówi Olga Młynarz, lider projektu „Nie widzę, nie słyszę, czuję”, który realizowany jest w ramach programu Zwolnieni z Teorii.

W ramach olimpiady„zwolnieni” zorganizowali zajęcia w szkołach, gdzie wraz z dziećmi przeprowadzili różne zadania symulujące stan, gdy się nie słyszy lub nie widzi. Zajęcia zaczęły się od rysowania z zamkniętymi oczami: najpierw obrazu opisanego słownie, a następnie kolegi lub koleżanki z ławki – z pamięci.

– Następnie przenieśliśmy się na korytarz, gdzie jednej osobie zasłoniliśmy oczy, a reszta klasy miała za zadanie wydawać jej polecenia, w jakim kierunku i ile kroków ma iść, aby przejść przez ustawiony w korytarzu labirynt. Potem przeszliśmy do zadania słuchowego, podczas którego puszczaliśmy dźwięki, które zostały nagrane np. w restauracji, nad rzeką, w szkole, a zadaniem uczniów było rozpoznanie miejsca, które było słychać i wyodrębnić poszczególne dźwięki np. stukanie sztućców, rozmowy, wiatr – opowiada Olga Młynarz.

Zajęcia obejmowały też zadania czytania z ruchu warg, rozpoznawania przedmiotu dotykiem i naukę podstawowych znaków migowych. Przy okazji dzieci uczyły się też pracy w grupie. Następne takie zajęcia w przyszły poniedziałek w Zespole Szkół Społecznych.

„Zwolnieni” prowadzą również fanpage na Facebooku, gdzie w krótkich filmikach uczą języka migowego.