W niedzielę pośpimy krócej. W nocy z 25 na 26 marca zmienimy czas z zimowego na letni, przesuwając wskazówki zegara z godziny 2 na 3. W założeniu chodzi o to, by przedłużyć zegarowy dzień o godzinę i móc dłużej cieszyć się naturalnym światłem. Jest to jednak uciążliwe dla wielu branż gospodarki i ma wpływ na pogorszenie się naszego samopoczucia.
W całej Unii Europejskiej na czas letni przechodzi się w ostatnią niedzielę marca, a do czasu zimowego wraca się w ostatnią niedzielę października.
Była duża szansa, że zmiany czasu skończą się na dobre. Europosłowie poparli propozycję Komisji Europejskiej, aby zakończyć sezonowe zmiany. Jednak podczas pandemii COVID 19 państwa członkowskie zawiesiły prace mające na celu wypracowanie ostatecznego kształtu dyrektywy znoszącej sezonowe zmiany czasu i obecnie na forum UE nie toczą się żadne prace w tym zakresie.
Jak wskazuje Główny Urząd Miar, zmiana czasu jest uciążliwa dla wielu branż gospodarki, zwłaszcza tych, w których działalność gospodarcza prowadzona jest całodobowo. Ma też wpływ na okresowe pogorszenie naszego samopoczucia, wynikające z zaburzenia rutyny. Z drugiej strony branża hotelarska, turystyczna, gastronomiczna, sportowo-rekreacyjna czy handlowa odnoszą znaczne korzyści ze zmian czasu.
Za wprowadzeniem zmiany czasu przemawiają także badania, które wskazywały, że rozwiązanie takie prowadzi do zmniejszenia zapotrzebowania na energię i redukcji emisji dwutlenku węgla
– czytamy na stronie Głównego Urzędu Miar.
Obecnie nie musimy pamiętać o przestawianiu zegarków, bo nasze telefony komórkowe czy komputery wprowadzają tę zmianę automatycznie.
Dziś rozróżnienie na czas zimowy i letni stosuje się w około 70 krajach na całym świecie. Obowiązuje we wszystkich krajach europejskich, z wyjątkiem Islandii i Białorusi. Od 2014 nie ma go w Rosji. Ten kraj przeszedł na stałe na czas zimowy.
W Polsce po raz pierwszy zmiana czasu została wprowadzona w okresie międzywojennym, następnie w latach 1946-1949 i 1957-1964, a od 1977 roku obowiązuje nieprzerwanie.