Niedziela Wielkanocna zwana też Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczyna okres Świąt Wielkiej Nocy. Dzień ten kończy również okres Triduum Paschalnego, liczonego według kalendarza żydowskiego od wieczora Wielkiego Czwartku do wieczornych nieszporów w Niedzielę.
Dawniej Wielką Niedzielę rozpoczynała poranna msza rezurekcyjna. Zapowiadało ją uroczyste bicie dzwonów, głoszących, że Chrystus zmartwychwstał. Obecnie Niedziela Wielkanocna rozpoczyna się wieczorną liturgią Wigilii Paschalnej, po której odprawia się procesję rezurekcyjną. Mszę poprzedza uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem. Rozpoczyna się przy Grobie Pańskim, przy którym ksiądz śpiewem oznajmia zmartwychwstanie Chrystusa. Następnie, niosąc monstrancję z Hostią, kapłan prowadzi procesję dookoła kościoła. Na początku mszy wznoszony jest okrzyk radości Alleluja, będący przyśpiewem w pieśniach wielkanocnych. Oznaką radości były również dawniej używane w okresie wielkanocnym pozdrowienia: Chrystus zmartwychwstał z odpowiedzią: Zmartwychwstał prawdziwie.
Polskim zwyczajem jest, że po uroczystej mszy rodzina zasiada do śniadania wielkanocnego, które rozpoczyna się składaniem życzeń i dzieleniem się święconką z koszyczka. Na stołach znajdują się jajka, wędliny, wielkanocne baby i mazurki. Stoły zdobione są bukietami z bazi i pierwszych wiosennych kwiatów.
W niektórych regionach, np. na Śląsku, rodzice chowali w domu, ogrodzie koszyczki ze słodyczami, prezenty od wielkanocnego zajączka, na poszukiwanie których wyruszały dzieci. Zwyczaj ten obecnie rozpowszechnił się w formie obdarowywania się w tym dniu drobnymi upominkami, tzw. zajączkami.
Pierwszy dzień świąt tradycyjnie spędza się w domu, w gronie rodzinnym.
MS
REKLAMA
