Hucznie obchodzony na całym świecie, w Polsce będący dniem wolnym od pracy – 1 stycznia przypada Nowy Rok. W powszechnie przyjętym zwyczaju obchodzenie tego święta należy rozpocząć od otworzenia butelki szampana o północy z dnia 31 grudnia na 1 stycznia następnego roku. Dzień ten w polskiej tradycji zwano nowe lato, a poprzedzający nosi miano Sylwestra.
Zabawy związane z przywitaniem Nowego Roku organizowane są na całym świecie – najbardziej znane są zabawy noworoczne na Times Sqare w Nowym Jorku, Trafalgar Square w Londynie, Polach Elizejskich w Paryżu, oraz Sylwestrowo – Nowo Roczny bal w wiedeńskiej operze. W Polsce największe imprezy sylwestrowe organizowane są we Wrocławiu (200 tysięcy osób) i w Krakowie (180 tysięcy osób).
1 stycznia w kościele katolickim jest także jednym z tzw. świąt nakazanych, czyli dni, poza niedzielami, w których wierni powinni uczestniczyć w Mszy Świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych, jest to Dzień Świętej Bożej Rodzicielki Maryi.
Zwyczaj rozpoczynania nowego roku od pierwszego dnia stycznia wprowadził w swej reformie kalendarzowej jeszcze Juliusz Cezar. Rzymianie czcili tego dnia Janusa, boga bram, drzwi i początków. Wiele języków, w tym angielski i niemiecki przejęły właśnie od Janusa nazwę miesiąca styczeń.
Nie wszyscy jednak witają Nowy Rok 1 stycznia, chińczycy np. obchodzą swój Chiński Nowy Rok w pierwszym kwartale roku gregoriańskiego organizując huczne parady i marsze. W Rosji i na Ukrainie według kalendarza juliańskiego Nowy Rok obchodzi się 14 stycznia. W Azji dzień Nowego Roku jest ruchomy, stosuje się tam bowiem kalendarz księżycowy; liczący od dwunastu do trzynastu miesięcy, ale zazwyczaj obchodzony jest w styczniu albo w lutym.
MS
