To będzie ostatni pokaz przed kilkumiesięczną „wakacyjną” przerwą – już 16 kwietnia kolejna Teatroteka w Centrum Kultury Muza.
Teatr w kinie tak spodobał się lubinianom, że Muza stworzyła z niego cykl. Systematycznie w tutejszym kinie można obejrzeć na wielkim ekranie sfilmowane spektakle teatralne.
– Stwierdziliśmy, że to będzie ciekawa oferta dla ludzi, którzy lubią teatr na luzie, jak to mówią nasi widzowie – mówiła pod koniec ubiegłego roku Gabriela Mikityn z Centrum Kultury Muza.
Teartoteka to przede wszystkim współczesna dramaturgia, aktorstwo z najwyższej półki, a bilety kosztują jedynie 15 zł. W każdym miesiącu pokazywane są po dwa tytuły.
W kwietniu będzie można obejrzeć przedstawienia „Słabi” i „Kobieta w lustrze”. Seanse rozpoczną się 16 kwietnia o godzinie 19 w sali kameralnej.
Bilety można kupić on-line: www.muza.biletpro24.pl.
Kwietniowy pokaz będzie ostatnim przed dłuższą przerwą. Teatroteka wróci do Muzy dopiero we wrześniu.
O spektaklach:
„Słabi”
Autor: Magdalena Drab
Reżyseria: Arek Biedrzycki
Obsada: Karolina Kominek, Michał Czarnik, Michał Meyer, Sonia Roszczuk, Szymon Nowak, Agnieszka Wosińska, Marta Malikowska, Stefania Biedrzycka
Kim są tytułowi „słabi” ze sztuki Magdaleny Drab? To ludzie, jakich wielu dookoła nas. Banalni i udręczeni własną banalnością, nieumiejący zmierzyć się z szarą codziennością. Popadający, a może tylko uciekający w depresję. Pragnący miłości i lepszego życia są zarażeni śmiercią, choć strach przed nią całkowicie ich paraliżuje. Główna bohaterka sztuki, to kobieta, która po urodzeniu dziecka popada w depresję. Ta depresja izoluje ją od rodziny i innych ludzi. Czy jednak na pewno macierzyństwo staje się przyczyną jej choroby? A może już wcześniej wykazywała słabość polegającą na byciu wrażliwym w świecie, w którym za siłę uważa się atrofię uczuć i prymitywizm zachowań? Sztuka Magdaleny Drab zwyciężyła w prestiżowym konkursie Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2017 roku.
„Kobieta w lustrze”
Autor tekstu: Piotr Domalewski
Reżyseria: Waldemar Raźniak
Obsada: Dorota Segda, Patrycja Soliman, Stanisław Linowski
Pięćdziesięcioletnia Zofia poznaje o dwadzieścia lat od siebie młodszą Annę, prawniczkę, która ma ją bronić w procesie sądowym. Zofia została oskarżona o przekroczenie uprawnień psychoterapeutki – wejście w intymną relację z pacjentem. Okazuje się nim siedemnastoletni chłopak. Co połączyło tę dwójkę ludzi – pożądanie, uzależnienie emocjonalne, czy fascynacja skrajnie odmienną osobowością? Rodzice chłopca przedstawili w programie telewizyjnym bardzo obciążającą Zofię wersje wydarzeń. Media już osądziły lekarkę, teraz sprawą ma się zająć sąd. Anna zagłębia się w tę historię przyjmując różne punkty widzenia (prawniczki, dziennikarki, matki chłopca). Początkowa nieufność i wrogość między kobietami zaczyna przekształcać się w specyficzną więź. Sztuka Piotra Domalewskiego jest refleksją nad sferą tabu, pozycją kobiety w społeczeństwie, starzeniem się i emocjami, które nieustannie każą nam weryfikować swój światopogląd. Sztuka została wyróżniona w konkursie na dramat współczesny „Metafory rzeczywistości” w 2015 roku.