Dlaczego hasło „ścieżka przyrodnicza” przywodzi dzieciom na myśl pogadanki z przestrzegania przepisów ruchu drogowego? Co dotychczas mali polkowiczanie zobaczyli na zielonych ścieżkach? I wreszcie – skąd u maluchów taka fascynacja… wilkami? Oto, co do powiedzenia mieli nasi mali rozmówcy w ramach kolejnej odsłony „Zielonego ABC”:
*Jakie znacie ścieżki przyrodnicze?
– Że np. są porobione drogi, że tam jechały samochody albo jakiś TIR i wtedy można wrócić do domu albo gdzieś. A najlepiej wziąć sobie kamyk i wtedy sobie rzucać, by odnaleźć drogę.
– Jak ktoś jedzie na wakacje, to trzeba uważać na pasach, bo jak idą ludzie, to trzeba poczekać i dopiero jechać dalej samochodem.
Po chwili konsternacji i burzliwej dyskusji, dzieci chyba wreszcie na dobre zgodziły się co do znaczenia terminu „ścieżka przyrodnicza”, choć ich interpretacji daleko do podręcznikowej definicji: – To taka ścieżka, gdzie chodzą ludzie. Na różnych lasach, kwiatach. To trzeba wydeptać taką ścieżkę, gdzie można iść i wrócić spokojnie do domu.
*Co możemy zobaczyć na takiej ścieżce?
– Kwiaty.
– Można spotkać np. niebezpiecznego dzika albo lisa. I wilki! Rożne są szlaki, które są w lesie.
– Można jeszcze rozpoznać np. tak jak Jasiu powiedział, no to się rozpoznaje ścieżkę jak przed czymś uciekasz… I wtedy trzeba jeszcze… Nie, no już nie pamiętam.
*Co jeszcze można tam zobaczyć? Byliście na takim spacerze?
– Można spotkać jeszcze drzewa. Tak, drzewa to najczęściej – wypalił jeden z przedszkolaków, wzbudzając głosy uznania wśród zgromadzonych wokół rówieśników.
Kolejne pytanie dotyczyło zasad, których należy przestrzegać na łonie natury. I znów zrobiło się wesoło, albowiem dla dzieci ważniejsze od szanowania przyrody okazały się… zasady bezpieczeństwa, np. w przypadku spotkania ze złym wilkiem.
*Powiedzcie w takim razie, jak zachowywać się w takich miejscach?
– Kiedy podchodzi do ciebie wilk, to trzeba się powoli wycofywać i uciekać do domu swoją drogą. Albo jak się zauważy samochód, kogoś znajomego albo leśniczego, to może cię podwieźć wtedy do domu. A jak jest za dużo wilków, to leśniczy może strzelić w wilka!
– Trzeba zachować ostrożność!
– I trzeba być cicho!
– Jeszcze trzeba zachować ostrożność, żeby nie wąchać trujących kwiatów.
– Mam takie kwiaty kłujące i muszę chyba posadzić do ogródka. Kiedyś sobie posadziłem ziarenka i…
*Jak jeszcze należy się zachować na szlakach?
– Np. jak się spotka zwierzę, to nie można krzyczeć ani biegać.
– Żeby jeszcze nie zaśmiecać drogi.
– Wilki bardzo mocno nas straszą… Bardzo lubię wilki.
– Dla bezpieczeństwa nie wolno jeść grzybów.
– Ani zbierać!
– Trzeba być cicho w lesie, bo tam są zwierzęta i mogą się wystraszyć.
– Nie można jeszcze podpalać drzew w lesie.
*Co chcielibyście zobaczyć, wybierając się na wycieczkę szlakiem przyrodniczym? Poza wilkami…
– Wiewiórkę!
*Dlaczego?
– Bo są fajne.
– Chciałbym zobaczyć kukułkę!
– Ja też chciałbym zobaczyć kukułkę!
– Ja też!
– A ja bym chciała zobaczyć sarenkę, jak poluje.
– A ja bym też chciała zobaczyć sarenkę i wiewiórkę w lesie.
– A ja lisa!
– Lubię widzieć na przyrodniczej drodze niedźwiedzia. Jak poluje na zwierzęta.
Przedszkolakom wyobraźni z pewnością nie można odmówić. Natomiast co do wiedzy na temat ścieżek przyrodniczych, liczymy, że opiekunowie szybko wyjaśnią swoim pociechom, które z przedstawionych przez nie zasad należy rzeczywiście stosować, a które lepiej włożyć między bajki. Najlepiej takie, w której występują wilki!
Artykuł przygotowany w ramach regionalnego cyklu edukacyjnego „Zielone ABC”, finansowanego ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
